Daha gazeteyi çıkarmak için çırpındığı günlerde, Yurt’a Merdan Yanardağ’ın davetiyle katıldım. Bir gece yarısıydı, telefonda “Gazete çıkaracağım, omuz ver, köşe yaz” dedi, “tamam, yarın geliyorum” dedim. Merdan’ın gazeteyi çıkarmak için verdiği mücadele dertli ve zorlu bir süreçten geçti. Merdan bütün zorlukları yendi ve gazeteyi çıkardı. O dönem öyle olmak gerekiyordu: Yurt çıkana dek, Merdan’ın yanında hiçbir karşılık gözetmeden gönüllü yer aldım. Sonunda Yurt yayın hayatına başladı.
Yurt, Merdan’ın yönetiminde büyük bir işlev gördü. Alanında barikat oldu, göğüs göğüse dövüştü. Zaten Merdan’ın eften püften gerekçelerle tutuklanmasının asıl nedeni de bu dövüşkenliği, kararlılığı, direnci olmuştur. Benim muhatabım Merdan’dı. O tutuklandıktan sonra gazete ile ilişkilerimde muhatapsız kaldım. O cezaevinden çıkana dek de çelişkileri sorun etmedim. Çıktıktan ve kendisiyle ‘geçmiş olsun’ kucaklaşmamızdan sonra benim için bu satırların vakti geldi:
Yayın hayatına başladığı ilk günden bu yana izin dahi kullanmayıp, yazı günlerimi aksatmadan Yurt’ta yazdım. Büyük olasılık tüm yazar ve gazete çalışanları için aynıdır: Herkes bu gazetenin sürmesi için özveri gösterdi. Gazete oturana dek, ödeme konusu dahil, aksaklıklar sorun edilmedi. Fakat, bu aksaklıklar, gazete geliştikten sonra da, düzeleceğine kronikleşti. Yazarlık ne hobim, ne yan işim. Emeğin mücadelesini verirken, kendi emeğine karşı mahcubiyetini gizlemenin bir sınırı var. O sınırda, özveri anlamını yitirir; yapayalnızdır, kendi kendini dişler!
Yazık ki, hüzün her zaman sanki gölgesiymiş gibi sevincimizin ardı sıra geliyor. Heyecanımızın çevresinde her zaman onu teslim almaya çalışan puslu bir pusu!
Kısacası: dilerim her şey halka ve hayata yaraşır şekilde gelişir diyerek bu köşede yazılarıma son veriyorum. Bir başka barikatta buluşmak üzere kendi yazın çalışmalarıma dönüyorum. En azından emeğime karşı sorumluluğu bana ait olan!
Yurt’a ve Yurt çalışanlarına başarılar dileği, okura sevgilerimle....hoşça kalın!
_______________________________________________
Dörtlük
Nabzım çarptığınca nabzım
Sabrım bittiğince banimdir
Yağmur yağdığınca yağmur
Sular aktığınca serindir
Yurt, Merdan’ın yönetiminde büyük bir işlev gördü. Alanında barikat oldu, göğüs göğüse dövüştü. Zaten Merdan’ın eften püften gerekçelerle tutuklanmasının asıl nedeni de bu dövüşkenliği, kararlılığı, direnci olmuştur. Benim muhatabım Merdan’dı. O tutuklandıktan sonra gazete ile ilişkilerimde muhatapsız kaldım. O cezaevinden çıkana dek de çelişkileri sorun etmedim. Çıktıktan ve kendisiyle ‘geçmiş olsun’ kucaklaşmamızdan sonra benim için bu satırların vakti geldi:
Yayın hayatına başladığı ilk günden bu yana izin dahi kullanmayıp, yazı günlerimi aksatmadan Yurt’ta yazdım. Büyük olasılık tüm yazar ve gazete çalışanları için aynıdır: Herkes bu gazetenin sürmesi için özveri gösterdi. Gazete oturana dek, ödeme konusu dahil, aksaklıklar sorun edilmedi. Fakat, bu aksaklıklar, gazete geliştikten sonra da, düzeleceğine kronikleşti. Yazarlık ne hobim, ne yan işim. Emeğin mücadelesini verirken, kendi emeğine karşı mahcubiyetini gizlemenin bir sınırı var. O sınırda, özveri anlamını yitirir; yapayalnızdır, kendi kendini dişler!
Yazık ki, hüzün her zaman sanki gölgesiymiş gibi sevincimizin ardı sıra geliyor. Heyecanımızın çevresinde her zaman onu teslim almaya çalışan puslu bir pusu!
Kısacası: dilerim her şey halka ve hayata yaraşır şekilde gelişir diyerek bu köşede yazılarıma son veriyorum. Bir başka barikatta buluşmak üzere kendi yazın çalışmalarıma dönüyorum. En azından emeğime karşı sorumluluğu bana ait olan!
Yurt’a ve Yurt çalışanlarına başarılar dileği, okura sevgilerimle....hoşça kalın!
_______________________________________________
Dörtlük
Nabzım çarptığınca nabzım
Sabrım bittiğince banimdir
Yağmur yağdığınca yağmur
Sular aktığınca serindir
